quinta-feira, dezembro 11, 2025

Uma fotografia de Lefteris

 


Lefteris - ΠΟΔΗΛΑΤΙΣΣΑ written with bicycle parts, 2011

ποδηλάτισσα means:

1. feminine cyclist  [masc. ποδηλάτης]

2. cafe in volos, greece

ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ

Ποδηλάτισσα: Μεγάλες στιγμές για το υπέροχο καφέ της πόλης μας… [Βόλος]
[Ciclista: Ótimos momentos para o maravilhoso café da nossa cidade… - Volos]



segunda-feira, dezembro 08, 2025

"Mas as palavras são pedras", disse-me

8/XII/2025: "Mas as palavras são pedras”, disse-me. Na época não o percebi, não me pareceu ter sentido, nem sabia que também nós sedimentamos tanto do que somos como do que vivemos. A "Aparição" é densidade e substância, o magma que se tornou granito, trabalhado por tantos cantoneiros até ficar com a forma presente. Ou britar-se nessa pedra que foi pisada e também arremessada em violência.
No Alto de São Bento, décadas depois, penso que apareço. Encontrei algum propósito, toquei várias formas, e as minhas mãos respondem ao Vergílio, ou ao Alberto. Para mim, que daqui nasci, as pedras são palavras. Nunca imaginei deixá-las aos montes no papel.

"Pero las palabras son piedras", me dijo. En aquella época no lo entendí, no me pareció que tuviera sentido, ni sabía que también nosotros sedimentamos tanto lo que somos como lo que vivimos. "Aparición" es densidad y sustancia, el magma que se volvió granito, trabajado por tantos canteros hasta adquirir su forma presente. O triturarse en esa piedra que fue pisada y también arrojada con violencia.
En el Alto de São Bento, décadas después, pienso que aparezco. Encontré algún propósito, toqué varias formas, y mis manos responden a Vergílio, o a Alberto. Para mí, que aquí nací, las piedras son palabras. Nunca imaginé dejarlas amontonadas sobre el papel.

(Alto de São Bento, Luis Leal, foto de Santiago L. Pinto)


domingo, dezembro 07, 2025

"Train Dreams"

6/XII/2025 – "Train Dreams" (Netflix): Me hubiera gustado ver la magnífica interpretación de Joel Edgerton en el cine. Si ya frente al televisor me emocioné, imagino cómo habría sido experimentarla en la gran pantalla. "Train Dreams" es una historia profunda, triste y tan verosímil que conmueve sin artificios: transmite la dureza y la belleza de los golpes y de las caricias de alguien que atravesó la vida sin más pretensión que la de ser un buen padre de familia. Decencia y dignidad.
(Ya no tiene nada que ver con la película, pero hasta suscribiría un régimen de tres “D”: Decencia, Dignidad y Democracia.)
6/XII/2025: Gostaria de ter visto a magnífica interpretação de Joel Edgerton no cinema. Se já me emocionei em frente ao televisor, imagino como teria sido vivê-la no grande ecrã. "Train Dreams" é uma história profunda, triste e tão verosímil que comove sem artifícios: transmite a dureza e a beleza tanto dos golpes como das carícias de alguém que percorreu a vida sem outra pretensão que a de ser um bom pai de família. Decência e dignidade. 
(Já não tem nada a ver com o filme, mas até subcreveria um regime de três "D": Decência, Dignidade e Democracia".)

sábado, dezembro 06, 2025

5/XII/2025

5/XII/2025: Mi hijo X. y yo estuvimos viendo una vieja película cuyo contexto histórico y cuyo guión nos hablan sobre la responsabilidad, el deber y el honor, en una dialéctica entre la tradición y el presente, con la ilusión, o la promesa, de un futuro posible desencadenado del pasado. Ahora, recién acostado, con él a mi lado en esta velada exclusiva de padre e hijo, recuerdo por qué me niego a que seamos una tesis revolucionaria cualquiera; me niego a que se nos reduzca a una antítesis reaccionaria. Y, si algo somos, es una síntesis en devenir, como todos aquellos que comprenden que, sin el ejercicio del pensamiento, nada quedaría en nosotros que fuese digno de integrarse como un eslabón en la cadena del tiempo que habitamos y que, inevitablemente, se desvanecerá. Como nosotros. Todos.
5/XII/2025: O meu filho X. e eu estivemos a ver um velho filme cujo contexto histórico e cujo argumento nos falam sobre a responsabilidade, o dever e a honra, numa dialéctica entre tradição e presente, com a ilusão, ou a promessa, de um futuro possível desencadeado do passado. Agora, recém-deitado, com ele ao meu lado neste serão exclusiva de pai e filho, recordo porque me recuso a que sejamos uma tese revolucionária qualquer; recuso que nos reduzam a uma antítese reaccionária. E, se algo somos, é uma síntese em devir, como todos aqueles que compreendem que, sem o exercício do pensamento, nada restaria em nós que fosse digno de se integrar como elo na cadeia do tempo que habitamos e que, inevitavelmente, se desvanecerá. Como nós. Todos. 
(Imagen generada por IA)

domingo, novembro 30, 2025

“É Santa Cruz.”, digo eu, com a certeza de não saber porquê.

29/XI/2025: "A perfeição não existe", dizem-nos. 
"Então o que é um instante perfeito?", pergunta aquele cujo espírito delimitado é sincero.
"É a arquitetura do acaso, delineada na areia fugidia da infância, a esquadria da maré com cúpula no horizonte e pontos de fuga no Atlântico.", responde aquele outro, esse que só quer estar por ali a obturar os ângulos possíveis de uma qualquer ocasião.
“É Santa Cruz.”, digo eu, com a certeza de não saber porquê.

29/XI/2025: “La perfección no existe”, nos dicen.
“Entonces, ¿qué es un instante perfecto?”, pregunta aquel cuyo espíritu delimitado es sincero.
“Es la arquitectura del azar, dibujada en la arena fugitiva de la infancia, la escuadría de la marea con cúpula en el horizonte y puntos de fuga en el Atlántico”, responde ese otro, ese que solo quiere estar por allí obturando los ángulos posibles de cualquier ocasión.
“Es Santa Cruz”, digo yo, con la certeza de no saber por qué.





sexta-feira, novembro 28, 2025

La diferencia entre 1990 y hoy...

28/XI/2025: La diferencia abismal entre 1990 y hoy, además de los reflejos oxidados, es que cuando me caigo o me quedo hecho polvo o ya ni siquiera me levanto. Pero el niño que jugaba con el skate en el jardín de su casa sigue por ahí con su “bañera con ruedas”…
28/XI/2025: A diferença abissal entre 1990 e hoje, para além dos reflexos enferrujados, é que quando caio ou fico todo escavacado ou já nem sequer me levanto. Mas o miúdo que brincava com o skate no quintal de sua casa continua por aí com a sua “banheira com rodas”…

quinta-feira, novembro 27, 2025

"Lápis de pintar dias cinzentos"

27/XI/2025: "Lápiz de colorear días grises". Detalle fotográfico de la obra de Carlos Nogueira (en el MAAT de Lisboa), en un día que no necesitó más colores que los que tuvo, naturalmente y casualmente.
27/XI/2025: "Lápis de pintar dias cinzentos". Pormenor fotográfico da obra de Carlos Nogueira (no MAAT, em Lisboa), num dia que não precisou de mais cores do que as que teve, naturalmente e casualmente.